مواد افزودنی و نگهدارنده مورد استفاده در ساخت بستنی

همانطور که بستنی‌ها از درجه بالاتر پایین می‌آیند، چربی کمتری دارند و هوای بیشتری را وارد می‌کنند، موادی برای جبران از دست دادن بافت خامه‌ای، «احساس دهان» غنی و کمک به حفظ هوای اضافی اضافه می‌شود.

امولسیفایرهایی مانند مونوگلیسریدگلیسرول مونو استئاراتو دی گلیسیریدهای مرتبط به معلق نگه داشتن چربی شیر و محدود کردن رشد کریستال های یخ کمک می کنند. امولسیفایرهای دیگر مانندلسیتینوپلی سوربات 80عملکردهای مشابه را انجام دهد. امولسیفایرها به جای اینکه در گلبول های بزرگتر با هم جریان داشته باشند یا به صورت ریز جدا بمانند، تأثیر قابل توجهی در چسبیدن گلبول های چربی به صورت زنجیره ای دارند. این به ساختار بستنی می افزاید و بر بافت و توانایی ترکیب هوا در مخلوط تأثیر می گذارد.

لثه هایی مانندصمغ گوار, صمغ لوبیا, صمغ زانتان, کاراگینانو متیل سلولز به جلوگیری از تشکیل کریستال های یخ در هنگام انجماد و انجماد مجدد پس از سفر از فروشگاه مواد غذایی کمک می کند. آنها همچنین "احساس دهان" مشابه چربی شیر دارند، بنابراین چربی شیر در بستنی های کم چرب به اندازه کافی از دست نمی رود. مانند امولسیفایرها، آنها همچنین به حفظ هوای وارد شده به مخلوط کمک می کنند. آدامس‌ها از دانه‌دار شدن بستنی به دلیل بلورهایی که از یخ یا لاکتوز تشکیل می‌شوند جلوگیری می‌کند.

برخی از بستنی ها حاویسیترات سدیمبرای کاهش تمایل گلبول های چربی به ادغام و کاهش تجمع پروتئین. این منجر به بستنی "خیس تر" می شود. سیترات ها و فسفات ها هر دو برای این اثر استفاده می شوند. نمک های کلسیم و منیزیم اثر معکوس دارند و بستنی «خشک کن» می سازند.

در زیر لیستی از افزودنی های بستنی با توضیحات مختصر (متمرکز بر جنبه های منفی) آمده است:

در زیر لیستی از ترکیبات رایج موجود در اکثر محصولات بستنی تجاری وجود دارد. خود را آماده کنید تا از عدم نگرانی ظاهری برای رفاه مصرف کنندگان وحشت زده شوید. آماده باشید که از این که FDA تأیید کرده است که این مواد در غذای ما قرار داده شوند، به نفع غنی سازی شرکت های فرآوری مواد غذایی، خشمگین شوید.

بوتیرآلدئیدیک مشتق از بوتان است که در ساخت نرم کننده ها، الکل ها، حلال ها و پلیمرها استفاده می شود. بویی شبیه بادام دارد و از آن برای طعم دادن استفاده می شود.

آمیل استات،بیشتر اوقات روغن موز نامیده می شود، به عنوان یک عامل طعم دهنده استفاده می شود. همچنین حلال رنگ و لاک است و در تهیه پنی سیلین استفاده می شود.

دی اتیل گلیکولدر تولید رزین های پلی استر و نرم کننده ها استفاده می شود و حلال رنگ است. در بستنی، به عنوان یک جایگزین ارزان برای تخم مرغ برای غلیظ شدن محصول استفاده می شود. سه سال پیش به اشتباه در شربت پاراستامول (استامینوفن) استفاده شد و باعث مرگ 25 کودک در بنگلادش شد. پنج سال پیش، آن را در خمیر دندان های تخفیف دار ساخت چین پیدا کردند و از قفسه های فروشگاه در میامی، بندر لس آنجلس و پورتوریکو بیرون کشیده شدند. مقامات بهداشتی آن را یک سم شربتی شیرین خواندند و هشدار دادند که برای کودکان و افراد مبتلا به بیماری کلیوی یا کبدی سمی است. «جعلان» جایگزینی دی اتیلن گلیکول را به جای گلیسیرین پسر عموی خود سودمند دانسته اند زیرا ارزان تر است. اینFDA گفت این ماده در هر مقدار برای استفاده مناسب نیستدر خمیر دندان (به نظر من جالب است که برای استفاده در محصولی که تف داده می شود مناسب نیست، اما برای غذایی که عمدا بلعیده می شود خوب است)

آلدهید C{0}}یک مایع قابل اشتعال است که در رنگ، پلاستیک، لاستیک و به عنوان طعم دهنده غذا استفاده می شود. من چندین جستجو برای این آلدئید خاص انجام دادم، اما نتوانستم آن را در جایی پیدا کنم، اگرچه در مورد آلدئیدها به طور کلی و همچنین انواع خاص آنلاین چیزهای زیادی وجود دارد. برای من… چیزی که بتوان آن را به عنوان طعم دهنده غذا و همچنین در ساخت پلاستیک و لاستیک دو برابر کرد، چیزی نیست که من فکر کنم بخواهم بخورم.

پیپرونالبه جای وانیل به عنوان یک جایگزین ارزان استفاده می شود، اما جالب اینجاست که این یک ماده طبیعی است که از دانه وانیل به دست می آید. در پایگاه داده HSDB کتابخانه ملی پزشکی با عنوان "نسبتا سمی"و"تحریک کننده پوست انسان". کاربرد دیگر آن؟ برای از بین بردن شپش. نمی توانم تعجب کنم از اصطلاح "متوسط ​​سمی". آیا این بدان معناست که فقط مقدار کمی سرطان ایجاد می کند؟ یا فقط مردم را کمی بیمار می کند؟ یا شاید به این معنی است که ما به سرعت نمی میرد، اما با سرعت "معتدل" تر.

اتیل استاتیک حلال در پوشش ها و جوهرها است و برای استخراج مواد چرب در طی فرآوری مواد غذایی استفاده می شود. همچنین برای ایجاد طعم آناناس استفاده می شود. بخار باعث آسیب مزمن ریه، کبد و قلب می شود. MSDS (برگ داده های ایمنی مواد) ادعا می کند که اگر به مقدار مصرف شود سمیت دارد اما هشدار می دهد که سمیت فرمالدئید با اتیل استات افزایش می یابد. این ممکن است یک پیچ و تاب جالب در بستنی های رژیمی باشد که از آسپارتام استفاده می کنند، زیرا آسپارتام یک ماده شیمیایی است که در بدن به فرمالدئید تبدیل می شود. یا حتی بهتر... یک شناور بستنی با نوشابه رژیمی داشته باشید که حاوی فرمالدئید ناشی از آسپارتام است!وو هو!!! ساندای سرطانی!

مونوگلیسرید، دی گلیسیرید و تری گلیسیرید- هر سه ماده از اسیدهای چرب تشکیل شده اند و ممکن است همگی حاوی اسیدهای چرب باشندچربی های ترانسهنگامی که آن اسیدهای چرب در معرض پردازش حرارتی بالا قرار می گیرند. صنعت فقط باید محتوای چربی ترانس را از تری گلیسیرید (نه مونو یا دی) گزارش کند، حتی اگر چربی های ترانس به طور اجتناب ناپذیری هنگام تولید mono و di تشکیل می شوند.{صنعت با اندازه وعده‌ها بازی می‌کند تا چربی‌های ترانس را زیر ½ گرم در هر وعده نگه دارد تا مجبور نباشد آنها را گزارش کند. زیر ½ برابر با صفر برای برچسب زدن است.}

دی سدیم فسفات- MSDS تقریباً بی فایده است. ظاهراً اطلاعات زیادی در مورد این ماده شیمیایی وجود ندارد، جز اینکه در صورت تماس با پوست و یا چشم و در صورت بلعیدن و استنشاق کمی خطرناک است. اثرات سرطان زا: در دسترس نیست اثرات جهش زا: در دسترس نیست اثرات تراتوژن: در دسترس نیست سمیت رشد: در دسترس نیست.من حدس می زنم که ندانستن در مورد فرآوری مواد غذایی مانند ایمن بودن است.

بنزیل استاتدر صابون ها، مواد شوینده، بخور، روغن ها، لاک ها، جلا دهنده ها، جوهرهای چاپ و به عنوان حلال در پلاستیک ها و رزین ها استفاده می شود. همچنین در طعم های غذایی نیز استفاده می شود. سرطان‌زا بودن آن در جوندگان شناخته شده است و باعث ایجاد تومور در ریه‌ها، کبد و اندام‌های گوارشی می‌شود، اگرچه ادعا می‌شود که احتمال وجود آن در انسان فقط 0.1 درصد است. این ادعای جالبی است زیرا داده های تولید مثلی یا مطالعات طولانی مدت بسیار کمی برای تعیین خطرات وجود دارد.

پروپیلن گلیکول- ATSDR پوست، کلیه ها، سیستم های ادراری و تنفسی را تحت تأثیر این ماده شیمیایی فهرست می کند. این یک مایع مصنوعی است که آب را جذب می کند و در غذاها برای جذب آب اضافی و حفظ رطوبت استفاده می شود. این یک حلال برای رنگ ها و طعم های غذا و در پلاستیک و رنگ است.